Różne ścieżki wybierałam
krocząc tu przez życie.
Czy na dobrej już zostałam?
Złe Myśli, ulżyjcie!
Lecz niestety gdzieś zgubiłam
Wiarę i nadzieję.
Może gdzieś się pomyliłam?
Trudno. Stare dzieje.
Nie wiem czy zawrócić mam.
Iść wstecz krętą drogą?
Nie wiem czy znów rade dam
Kroczyć twardą nogą.
Bo nadzieje gdzieś zgubiłam
Wiara też przepadła...
Nie wiem kiedy to zrobiłam.
Miłość też upadła...
Nie ma sensu cofać się
W otchłań tej przeszłości.
Myśli Złe opuszczą mnie
Zaznają litości.
Chociaż boli ta niewiedza.
Gdzie zgubiłam wiarę?
Oddzielę to, jak miedza.
Oddzielę co nietrwałe.
Po co wracać do przeszłości
Znajdę nowe cnoty.
Złożę części w rytm całości
Bez szans na kłopoty.
Choć historia będzie chciała
Znowu się powtórzyć.
Ja coś czuję, szansa mała..
Nie zechce już burzyć.
J.M.
Z dedykacją dla wszystkiego co szlag trafia.
amen.
Historia ma to do siebie, że lubi się powtarzać...
OdpowiedzUsuńA ludzie mają to do siebie, że wbrew pozorom często popełniają wielokrotnie te same błędy...
Oby faktycznie udało Ci się spełnić przesłanie zawarte w wierszu i obrócić zawarte w nim słowa w czyn, odwrócić się od przeszłości. Nie żyć wspomnienia, ale też i nigdy nie zapomnieć życiowych nauczek.
Pozdrawiam
Prince Of Pain
www.suicideanddreams.blog.onet.pl
Mnie na przykład szlag trafia od tego ile już razy musiałem zmieniać moją pracę magisterską. Ale jutro już zanoszę wydrukowaną i trudno. Najwyżej się na jesieni obronię jak znów coś nie tak będzie.
OdpowiedzUsuńPisałem Ci już, że Twoje wiersze przypominają mi utwory poetów z Baroku?
Dzięki za uznanie dla mojego wiersza. Tak mi się jakoś samo ułożyły te rymy i rytm. A całość powiązałem w jakiejś mierze z Tuwimem, który cenił sobie zabawę słowem. Może to nie aż tak wysoki poziom, jednak próbowałem. :D
Pozdrawiam!